„Ноќните птици“ може да имаат значително поголем ризик од развој на дијабетес. Една неодамнешна студија објавена во Annals of Internal Medicine, во која беа вклучени над 63.000 испитаници, покажа дека поединците кои си легнуваат подоцна имаат 72 отсто поголем ризик од дијабетес во споредба со они кои си легнуваат порано.
Преглед на клучните наоди и сознанија од студијата
Ноќните птици не само што имаа поголем ризик од дијабетес, туку и поголема веројатност да покажат нездрави навики. Станува збор за: консумирање повеќе алкохол, лоша исхрана, помалку часови спиење и пушење. Тие, исто така, имаат тенденција да имаат нездрава тежина, БМИ и нивоа на физичка активност.
Откако беа земени предвид различните здравствени фактори како што се тежината, физичката активност и исхраната, ризикот од дијабетес кај ноќните птици се намали од 72 проценти на 19 проценти. Ова сугерира дека значителен дел од зголемениот ризик се должи на нивниот нездрав начин на живот.
Генетиката исто така може да игра улога во одредувањето дали некој е ноќна птица или ранобудник. Над 350 генетски маркери во нашата ДНК се поврзани со овие преференции. Истражувачите истражуваат како овие генетски фактори може да го објаснат повисокиот ризик кај ноќните птици.
Луѓето имаат природни склоности за тоа кога претпочитаат да спијат, познати како „хронотипови“. Овие хронотипови се под влијание на генетиката и деноноќниот ритам. Студијата покажа дека учесниците со најздрав начин на живот имаат помала веројатност да бидат вечерни хронотипови. Од друга страна пак, оние со нездрави навики имаат поголема веројатност да бидат вечерни хронотипови.
Влијание на распоредот за работа
Интересно, поврзаноста помеѓу вечерниот хронотип и ризикот од дијабетес првенствено беше забележана кај учесниците кои работеа во дневни смени, а не кај оние кои работеа преку ноќ. Ова сугерира дека неусогласениот распоредот за работа може да придонесе за зголемен ризик.
Усогласувањето на работните распореди со хронотиповите на поединците може да поттикне поздрав начин на живот.
Иако генетиката може да влијае на хронотиповите, поединците сè уште можат да преземат чекори за да го намалат ризикот од дијабетес. Ова вклучува менување на нивната исхрана, зголемување на физичката активност, намалување на потрошувачката на алкохол и откажување од пушење.
Важно е да се напомене дека студијата првенствено вклучувала средовечни бели медицински сестри со релативно високо образование и социо-економски статус кои работеле во смени. Реплицирањето на студијата со различни популации ќе обезбеди пошироко разбирање на врската помеѓу хронотиповите и ризикот од дијабетес.
Како заклучок, додека генетиката може да предиспонира некои поединци ќе бидат ноќни птици, изборот на животниот стил и усогласувањето на распоредот за работа со хронотиповите играат значајна улога во ризикот од дијабетес. Управувањето со овие фактори може да помогне да се намали ризикот од развој на дијабетес.
