Мононуклеозата, попозната како „болест на бакнувањето“, првенствено е предизвикана од вирусот Епштајн-Бар (ЕБВ).
Вирусот обично се пренесува преку плунката, па оттука и поврзаноста со бакнувањето. Сепак, директниот контакт со заразена плунка не е единствениот начин да се зарази мононуклеозата. Еве неколку вообичаени начини на пренос:
- Размена на плунка: Блискиот контакт со заразена личност, како што се бакнување, споделување прибор или пиење од иста чаша, може да доведе до пренесување на вирусот. Плунката носи висока концентрација на вирусот Епштајн-Бар, што го прави вообичаен пат на инфекција.
- Капки во воздухот: Кога заразено лице кашла или кива, ситни капки што го содржат вирусот може да се испуштат во воздухот. Доколку дојдете во контакт со овие капки и ги вдишете, може да се заразите.
- Контаминирани предмети: Епштајн-Бар вирусот може да преживее надвор од телото за краток период. Ако допрете површина или предмет што неодамна бил контаминиран со заразена плунка, а потоа ја допрете устата, носот или очите, вирусот може да влезе во вашиот систем.
- Трансфузија на крв и трансплантација на органи: Иако е ретка, мононуклеозата може да се пренесе преку трансфузија на крв или трансплантација на органи доколку донаторот е заразен со вирусот Епштајн-Бар.
Најчесто се јавува кај млади помеѓу 15 и 25 години иако може да се јави и кај постари.
Први симптоми: слабост, главоболка и покачена температура.
Подоцна се јавуваат зголемување на лимфни јазли, црн дроб и слезина.
Лекување
Мононуклеозата не бара никаков посебен третман, освен строго мирување,избегнување на бакнежи и било каква физичка активност еден месец од моментот на поставување на дијагноза. За тоа време се советува збогатена исхрана и многу течности.
Лекувањето е симптоматско: витамин А и Е се неизбежни, а потешките случаи се лекуваат со кортизони.
Дијагнозата се поставува врз база на темелна клиничка слика. Се забележува дискретна леукоцитоза со доминација на специфични клетки „атипични лимфоцити“ или „клетки на инфективна мононуклеоза“.
