Истражување: дали интензивното вежбање може да помогне во забавување на Паркинсоновата болест?

Истражувачи дошле до откритие кое сугерира дека ригорозната програма за вежбање може да има потенцијал да ја забави прогресијата на Паркинсоновата болест. Ова откритие отвора нови можности за нефармацевтски пристапи за управување со симптомите и лекување на состојбата.

Паркинсоновата болест, која се дијагностицира кај скоро 90.000 луѓе секоја година само во Соединетите Држави, во моментов нема лек. Клиничките научници ширум светот активно бараат лек и ефективни стратегии за управување со симптомите.

Паркинсоновата болест, втората најчеста невродегенеративна состојба на глобално ниво по Алцхајмеровата болест, е предизвикана од долгогодишно акумулирано оштетување. Разбирањето на раните фази на оваа состојба останува предизвик. Тоа е така затоа што симптомите често се манифестираат години по настанувањето на првичната штета.

Потенцијално влијание од физичка активност

За да се истражи влијанието на физичка активност врз промените во мозокот поврзани со Паркинсоновата болест, беше спроведена студија на стаорци. Истражувањето, спроведено од група невронаучници од Медицинскиот факултет на Католичкиот универзитет во Рим во соработка со Фондацијата A. Gemelli IRCCS Polyclinic, беше објавено на 14 јули во списанието Science Advances. Студијата откри дека интензивното вежбање ги намалува моторните и когнитивните симптоми поврзани со Паркинсоновата болест.

Д-р Паоло Калабрези, автор на студијата и редовен професор по неврологија, ги забележа позитивните ефекти на аеробните вежби врз текот на Паркинсоновата болест кај неговите пациенти. Особено во раните фази.

Претходните студии ги истакнаа подобрувањата во моторните и когнитивните перформанси кои произлегуваат од вежбањето. Но, прецизниот механизам кој лежи во основата на овие корисни ефекти остана непознат.

Д-р Дејвид Стандаерт, професор и претседател на Одделот за неврологија на Универзитетот на Алабама во Бирмингем, објасни дека Паркинсоновата болест вклучува акумулација на протеин наречен алфа-синуклеин во мозокот. Тоа доведува до формирање на купчиња наречени агрегати. Се верува дека овие агрегати ги оштетуваат невроните, попречувајќи го преносот на сигналите низ телото. Студијата покажа дека вежбањето го намалува формирањето и ширењето на овие агрегати. Со тоа ги намалува симптомите и ја забавува прогресијата на Паркинсоновата болест.

Истражувачкиот тим откри дека позитивните ефекти од вежбањето опстојуваат најмалку една недела по прекинувањето на режимот на вежбање. Кратките прекини во вежбањето не ги намалуваа придобивките, но подолгите периоди на неактивност ги намалуваат. Ова ја нагласува важноста на редовното вежбање во управувањето со Паркинсоновата болест.

Импликации

Сегашните терапии за Паркинсоновата болест првенствено се фокусираат на симптоматска нега. Д-р Стандаерт ја истакна важноста на вежбањето како дел од повеќеслојниот пристап за управување со болеста, заедно со лековите, доволно сон, хидратација и урамнотежена исхрана.

Вежбањето можеби нема да ги ублажи сите симптоми, но има потенцијал да ја забави прогресијата на болеста. Медицинските професионалци треба да ги охрабруваат пациентите да усвојат или одржуваат активен животен стил, особено нагласувајќи ги аеробните вежби.

Д-р Калабреси ја истакна важноста на соработката помеѓу пациентите и лекарите за да се одреди најефективната и соодветна рутина за вежбање, покрај употребата на лекови, за справување со Паркинсоновата болест.

Додека истражувачите продолжуваат да го истражуваат влијанието на вежбањето врз Паркинсоновата болест, потенцијалот за нефармацевтски интервенции за дополнување на постоечките терапии носи надеж за подобри резултати и подобрен квалитет на живот на пациентите.