Бидете искрени, дали зевнавте кога ја видовте фотогрфијата?
Ако е така, не сте сами.
Зевањето е вообичаено однесување што е забележано кај многу животни, вклучувајќи ги и луѓето. И поради некоја причина, често се чини дека е заразно. Односно, имаме тенденција да зеваме почесто кога гледаме или слушаме како другите го прават тоа.
Но, зошто е тоа така? И што ни кажува за нашиот мозок и социјалното однесување?
Истражувања
Научниците со години се обидуваат да одговорат на овие прашања. Едно од најраните студии за заразноста на зевањето беше објавено во 2004 година, во списанието „Neuroscience Letters“.
Истражувачите откриле дека луѓето имаат поголема веројатност да зеваат како одговор на видео на кое некој друг зева, отколку на видео на кое некој само ја движи устата.
Ова сугерира дека има нешто специфично во чинот на проѕевање што предизвика одговор.
Оттогаш, други студии ги истражуваат невролошките и социјалните фактори кои можат да придонесат за заразно прозевање.
Теории
Една теорија е дека тоа е поврзано со емпатијата – односно нашата способност да ги разбереме и споделуваме чувствата на другите.
Неколку студии покажаа дека луѓето кои имаат повисоки резултати на мерките на емпатија имаат поголема веројатност да зеваат како одговор на другите.
Ова може да биде затоа што тие се подобри во забележувањето на суптилните знаци на замор или досада што може да предизвикаат проѕевање.
Друга теорија е дека заразното прозевање е поврзано со нашето чувство за социјална поврзаност. Една студија објавена во „PLoS ONE“ во 2011 година покажа дека луѓето имаат поголема веројатност да зеваат како одговор на некој со кој се чувствуваат социјално поврзани. Веројатноста да се сочуствуваме со некој кој зева е помала кога тој некој е странец.
Ова сугерира дека заразното прозевање може да биде начин да се поврземе со другите. Или пак да покажеме дека сме дел од истата група.
Зевање кај животните
Но, што е со животните? Дали и тие се подложни на заразно зевање? Се чини дека одговорот е да. Студиите покажаа дека многу различни видови цицачи, вклучително и шимпанзата, кучињата, па дури и глувците, можат да „префатат“ проѕевање од другите од нивниот вид.
Ова сугерира дека заразното прозевање може да биде длабоко вкоренето однесување кое еволуирало со текот на времето како начин да се сигнализира групната кохезија и заедничките состојби на возбуда.
Што ни кажува ова
Tочните механизми зад заразното проѕевање сè уште се проучуваат. Но, има се повеќе докази кои сугерираат дека тоа е поврзано со емпатијата, социјалното поврзување, па дури и со еволутивната историја.
Затоа, следниот пат кога ќе почувствувате дека се проѕевате откако ќе видите дека некој друг го прави тоа, запомнете дека не сте само под влијание на нивното однесување. Вие користите некои од основните начини на кои ние како луѓе и животни се поврзуваме едни со други.
