Дуоденалниот улкус е многу честа болест. Се појавува почесто од други слични состојби на цревата.
Болеста се карактеристични болки во епигастричниот регион, кои се карактеризираат со строга циклична природа зависно од времето на денот, па дури и годишните времиња.
Во отсуство на соодветен третман во текот на годините, може да напредува и да влијае на подлабоките слоеви на цревните ѕидови, проследено со тешко крварење и перфорација на ѕидот.
Случаи на смрт кај пептична улкусна болест, за жал, се многу честа појава. Долготрајните перзистентни улцери може да прогредираат до карцином на дебело црево доколку не се лекувани.
Болеста се јавува и кај млади ( 20-50 години) и е почест кај лица со крвна група 0.
Причини за појава
Главна причина за појава на дуоденален улкус е хиперсекреција (прекумерена секреција) на солна киселина и пепсин и неадекватна секреција на бикарбонати.
Од останатите причини се издвојуваат:
- Хронична инфекција со Helicobacter pylori (вишок на киселина);
- Нарушување на мукозен слој на цревото (можен ефект од инфекција со pylori);
- Психички фактори: стрес, анксиозност;
- Пушење цигари и пиење алкохол;
- Долготрајна употреба на нестероидни антиинфламаторни лекови;
- Преголема концентрација на гастрин кој стимулира лачење на HCl (хлороводородна киселина);
- Наследен фактор;
- Презачинета и солена храна;
Симптоми на дуоденален улкус
Понекогаш болеста е речиси асимптоматска, меѓутоа, таквите случаи се исклучително ретки. Најчесто, пациентот се жали на:
- Акутни болки под стернумот или на десната страна веднаш над папокот, кои се влошуваат на празен стомак и привремено се смируваат по јадење. Честопати синдромот на болка се зголемува ноќе кога хлороводородна киселина се акумулира во дигестивниот тракт. Во прилог на дневните циклуси на болка во дуоденален улкус, исто така, предмет на сезонски флуктуации. Често се јавува влошување во есен-пролетниот период, во таканаречената оф-сезона;
- Нагла болка во стомакот, кој може да се рефлектира на грбот и под рамото;
- Киселини, кои се јавуваат неколку часа по јадење;
- Подуеност и надуеност;
- Гадење и повраќање;
- Запек или чувство на нецелосно празнење на цревата.
Дуоденална улкусна болест ретко се развива самостојно. Често пациентот е истовремено дијагностициран со гастритис , холециститис и други болести на дигестивниот тракт. Во зависност од историјата, листата на симптоми може да се прошири поради меѓусебното негативно влијание на различните патолошки процеси.
Дијагноза
Дијагнозата на дуоденален улкус лесно се поставува, а се следат следниве чекори:
- Медицинска историја и жалби на пациентот.
- Изготвување семејна историја на гастроинтестинални заболувања. Се докажува дека повеќето болести на гастроинтестиналниот тракт се пренесуваат од генерација на генерација.
- Надворешен преглед на пациентот и палпација на предниот абдоминален ѕид и епигастричната празнина.
- Комплетна крвна слика, која ќе покаже дали има воспаление во телото, а исто така индиректно укажува на крварење .
- Уринализа.
- Анализа на измет за окултна крв, која овозможува да се исклучи или дијагностицира крварење.
- Одредување на киселост на желудникот.
- EGD – најинформативен метод кој ви овозможува да ја визуелизирате состојбата во дуоденумот, па дури и да земате ткиво за хистолошка анализа.
- Биопсија на ткивата на тенкото црево со последователна хистолошка анализа.
- Респираторен тест за уреаза или тест на крв за Helicobacter Pylori, кој сигурно може да го потврди или одбие присуството на главен провоцирачки фактор на чир на пептици.
Лекови кои се користат при третман на дуоденален улкус
Кога се зборува за комплексна терапија, се подразбира истовремена употреба на неколку лекови, од кои секој ја потенцира активноста на другите.
- Антибиотици на кои е чувствителен Helicobacter Pylori. Најчесто се користи комбинација од два антибиотици од различни групи и еден антипротозоален агенс. Оваа комбинација е добро докажана, сепак, лекарот може да замени или отстрани една од лековите поради алергиски реакции или нетолеранција на неговиот пациент.
- Блокатори на хистамински рецептори и инхибитори на протонската пумпа. И покрај фактот што тие припаѓаат на различни групи, нивното делување е насочено кон намалување на синтезата на хлороводородна киселина и намалување на нејзината киселост.
- Антациди – го неутрализира ефектот на веќе ослободената хлороводородна киселина врз мукозата на желудникот и цревата. Антацидите се користат симптоматски, само кога е потребно, додека преостанатите лекови мора да се земат во целост.
- Прокинетика – поттикнување на брзото движење на храната преку цревата, и елиминирање на надуеност, гадење и повраќање.
- Антиспазмодики – ублажување на грчеви и анестезија ако е потребно.
Поради сериозноста на компликациите кои може да настанат при дуоденален улкус, важно е да се храните здраво и да внимавате на начинот на живот како би превенирале појава на болеста, а ако почувствувате некој од наведените симптоми веднаш обратете се на лекар . Колку порано се дијагностицира и се започне со лекување, толку подобра ќе биде и прогнозата на болеста.
